لب تشنه بودی بر تنت
سیل عظیم تیر ها
تنها به میدان بودی و
بر قامتت شمشیر ها

دستت جدا شد از تنت
اما نیفتادی ز پا
برداشتی زخمی از زمین
با لب و دندان مَشک را

چه ظالمانه میزدن
بر قامتت شمشیر را
افتاد مَشکت بر زمین
لعنت به تیر و نیزه ها

دست از بدن جدا شد و
افتاد بر زمین علم
از یاد ها رفت آن عطش
داغدار شد اهل حرم

پشت حسین شکسته شد
افتاد بر خاک قمرش
با چه زبان گوید خدا
که پرکشید برادرش

چه ظالمانه میزدن
بر قامتت شمشیر را
افتاد مَشکت بر زمین
لعنت به تیر و نیزه ها