یه نقطه رو زمینه میدرخشه
که هر جا تو جهان ازش نوشته
سراسر عشق و زیبایی و نوره
انگار یه تیکه از خاک بهشته

تویی ایران من اون سرزمین که
بهشتو با خودش تعریف کرده
همیشه مثل کوهی استواری
اگه حتی تنت لبریز درده

میارم اسمتو غرق غرورم
چقد تو با شکوه و بی نیازی
برام مقدسه پرچم و اسمت
جهان میدونه تو اسطوره سازی

یه عشقی تو وجودم از تو دارم
که تا زندم تو این سینه میمونه
پُرم از بیقراری وقتی دورم
همه آرامشم اینجاست تو خونه

یه جور وابستگی دارم بهت که
یه بارم من به ترکت فک نکردم
تو دستای تو کم کم قد کشیدم
تو دنیای منی دورت بگردم

میارم اسمتو غرق غرورم
چقد تو با شکوه و بی نیازی
برام مقدسه پرچم و اسمت
جهان میدونه تو اسطوره سازی