ندوس! :(

.
.
اوهام
.
دنیا بار شده رو دوشم
کمرم داره میشه خُرد
حالم و فقط میفهمن
کولبرانِ خسته ی کورد
.
داره باز آتیشِ زیپو
عمرِ سیگار و میبلعه
آخرش شعله ی مرگی
همه ی ما رو میبلعه
.
تویِ تنهای اسیرم
مثِ بیمارِ اِچ آی وی
مثِ مبتلا به درد و
مرضِ جنونِ گاوی
.
میدونم که ختمِ کارم
میشه پایانی تراژیک
پایانِ مهیبی مثلِ
تهِ درخشِ کوبریک!
.
زندگیم شبیهِ بازی
دستِ جیگسا تویِ کاره
تهِ این بازیِ شوم
میشم لابد تیکه پاره
.
وقتی پنجره ی روز و
دستِ شب میزنه هاشور
شاعرا تاب نمیارن
مثِ ابراهیم عالی پور
.
تویِ آسمونِ سرخم
اِژدهاس جایِ پرنده
تویِ آیِنه م یه مجنون
شبیهِ جوکر میخنده
.
حبسِ یه قفس شدم که
توش دوبرمنایِ هاره
تهِ این خیالِ من کُش
میشم لابد تیکه پاره
.
من یه شاعرم که اینجا
واسه ش انتهایِ خطه
آلتِ قتاله ی من
تویِ دستمه یه مته!
.
.

=