دارم عادت می کنم به تنهایی
به قدم زدن تو این شهر شلوغ
پای شومینه به طعم قهوه و
به نشستن پای شعرای فروغ
به سکوت خونه ایی که یخ زده
بی صدا ونفسای تو، هواش
جای تو خالیه اینجا وهنوز
بوی عطر تو رو میده همه جاش
دارم عادت میکنم به رفتنت
به نبودنت تو این شهر ودیار
به خدا حافظی تلخی که کرد
همه ی زندگی مو تیره وتار
دارم عادت میکنم که سر کنم
بی تو با روز وشبای بی کسی
همدم گلایه های من شدن
دیگه این پرنده های قفسی
به در وپنجره هایی که یه عمر
پشت این پرده ی تیره بسته اس
به سکوت ساز گوشه ی اتاق
به صدای ساعتی که خسته س
دارم عادت میکنم به رفتنت
به نبودنت تو این شهر ودیار
به خدا حافظی تلخی که کرد
همه ی زندگی مو تیره وتار
دارم عادت میکنم که سر کنم
بی تو با روز وشبای بی کسی
همدم گلایه های من شدن
دیگه این پرنده های قفسی