چتر تو از بارون پناهم داد تا روزگارم آفتابی شد
آرامشی دارم کنار تو وقتی که بیرون میزنم از خود
آه ای رفیق روز تنهایی دلتنگم از تکرار اندوهم
بیرون کشیدی خاطراتم را از سینه سنگین و مجروحم
کجا برم که بی تو حتا نفس کشیدنم محاله
دلم خوشه به روزگاری که بی تو خوابه و خیاله
رفیق روز بی ترحم هوای گریه هامو داری
دلم خوشه که رو به رومی دلم خوشه صدامو داری
دیوونگی هم پر نخواهد کرد دلتنگی آغوش تنها را
ما مثل زخم کهنه خاموشیم از یاد برده درد هم مارا
تا آخر دنیا رفیقم باش تا لحظه ی خاموشی لب هام
تا اعتماد ساعت رفتن تا شمع روشن ماندن شب هام
کجا برم که بی تو حتا نفس کشیدنم محاله
دلم خوشه به روزگاری که بی تو خوابه و خیاله
رفیق روز بی ترحم هوای گریه هامو داری
دلم خوشه که رو به رومی دلم خوشه صدامو داری
کجا برم که بی تو حتا نفس کشیدنم محاله
دلم خوشه به روزگاری که بی تو خوابه و خیاله