از تو چه پنهان دردم و درمانم تویی
در غم هجران راحت این جانم تویی
از همه عالم دورم و نزدیکم به تو
در دل آتش مژده‌ی بارانم تویی

یادت هست آن شب
که خزان به جهانم زد
نفست چو بهار آمد
که جوانه زدم باز

چشمت خورشید است
تو مرا بِرهان از شب
گلِ خنده نشان بر لب
که سحر شود آغاز




باور کن
لحظه ها را با تو بودن دوست دارم
از نگاهت شعر سرودن دوست دارم
در هوایت پر گشودن دوست دارم

باور کن
با تو از جان دست کشیدن دوست دارم
از تو اسمم را شنیدن دوست دارم
ناز چشمت را خریدن دوست دارم

ای گل دائم بهارم خوش آمدی به زمستانم
به لطف چشم غرلخوانت، منم که حافظ دورانم
میان آتش آغوشت (دستانت) مرا بگیر و بسوزانم
به شوق ساحل آرامت، گذشتم از شب طوفانم

یادت هست آن شب
که خزان به جهانم زد
نفست چو بهار آمد
که جوانه زدم باز


چشمت خورشید است
تو مرا بِرهان از شب
گلِ خنده نشان بر لب
که سحر شود آغاز

باور کن
لحظه ها را با تو بودن دوست دارم
از نگاهت شعر سرودن دوست دارم
در هوایت پر گشودن دوست دارم

باور کن
با تو از جان دست کشیدن دوست دارم
از تو اسمم را شنیدن دوست دارم
ناز چشمت را خریدن دوست دارم