ششمین ماه
لالایی لالایی علی من
از عطش تو سوخت سینه من
لالایی لالایی اصغر من
گریت نمی ره از خاطر من

تو در تب بودی و من هم دلم در تب و تاب تو
حتی یک نفر نبود که برسونه آب به تو

عباس به امامش گفت رخصت بده آب آرم
از آه و عطش طفلان همیست به جان آیم

چون به نهر مشکی کرد آب دشمن حمله کرد بی امان
تا که قطع شد دستانش مشک را گرفت به دهان

به سویش چو تیر زدن افتاد گفت برادر مرا دریاب
خیمه نبر مرا که میاد شرمم از طفل رباب

شش ماهه ام رفتی میدان تا حجت تمام شه دگر
تیر سه شبعه زدن به تو در آغوش پدر

کشتن به کدامین گناه تو را در نزدیکی آب
دیگه تشنه نیستی اصغرم لالایی بخواب