نگو هر سکوت سنگین علتش دلسردیست
عشق در غربت سرد باعث دلگرمیست

سخن از عشق بگو که بیستون را کنده
زنده باید آینده زنده باد آینده

دستهای خویش را حلقه زنجیر کنید
در دل دوست به هر بهانه تاثیر کنید

کوه یخ آب شود ای یاران با دم گرم
وای اگر تو گفتن دوستت دارم دیرکنید

بیستون ماند و بناهای دگر گشت خراب
این در خانه عشق است که باز است هنوز

سر همسایه سلامت که دهد صبح سلامت
آن سلامی که امید است تو را در دل غربت
آن سلامی که دهد بوی صفا بوی رفاقت